REIZENDE OOM ROEL

Bangkok (Thailand)

Vlieg nooit met Biman. Nooit.

Zondagmiddag, gepakt en gezakt toegekomen op Zaventem, na op de trein daarheen blijmoedig afscheid genomen te hebben van het Belgische sneeuwlandschap, om daar te horen te krijgen dat onze vlucht uitgesteld was tot zondagavond 22u. Ietwat minder enthousiast de trein terug genomen om doorheen diezelfde Belgische sneeuw naar m'n appartement te ploeteren en daar enkele uren zoek te maken. Langzame uren.

Om tien uur 's avonds op ons vliegtuig gestapt, een vliegtuig dat door een zwart gat ergens hoog in de Aziatische lucht naar Zaventem kwam gevlogen recht uit de swinging sixties, verstoord time/space continuum. Een gammele roestbak. Negen uur lang vliegen, in Dhaka geland en daar bleek ons aansluitend vliegtuig tot Bangkok dan al vertrokken te zijn. Hmm. Door muskieten belaagd na veel gedoe een hotelletje ergens in een buitenwijk van Dhaka geregeld gekregen, want de eerste vlucht richting Thailand zou pas de volgende dag vertrekken. Dus.

Bangladesh is een moeilijk land. Waarschijnlijk zowat het armste land ter wereld, ziet nooit toeristen want flashy reisbrochures vol armoede ogen niet meteen uitnodigend. Simpel hotel, tientallen muskieten 's nachts in de kamer, en tien miljoen inwoners van Dhaka die het allemaal tegelijk op een indringend staren zetten naar dat blanke vlees, als we een voet op straat zetten. Een straat die ons links naar een armoedige krottenwijk leidt, en rechts ook. De volgende dag, vol muggenbeten, op hoop van zegen naar de luchthaven getrokken, en dinsdagavond rond zes uur plaatselijke tijd dan toch in Bangkok geland. Verademening.

Thailand blijft leuk. Veel gezien, veel geslenterd, en we zijn hier nog maar pas.

Op naar meer !