PENANG

PENANG DIE SKONE

Georgetown (Maleisie)

Hoera ! Hier ben ik dan alweer ! Vreugde en blijdschap zenden zich via kosmische stralingen vanuit het topje van m'n hoofd richting Belgie. Verwarm uw voetpad ermee zodat ge niet uitglijdt over de sneeuw.

Penang ! Heerlijk, vibrerend Penang - smeltkroes van volkeren, waar de klok stilstaat en de Chinese maffia denkt dat een cool blik nog steeds verstopt zit achter een spiegelende jaren tachtig zonnebril. Penang ! Waar ge kunt verdwalen in Chinatown om opeens op de binnenkoer van een overdadig versierde tempel te staan met binnenin merkwaardige rites, wierrook en ritmisch gebonk op grote gongen. Waar ge langsheen sari-winkels en luide muziekshops een weg maakt tussen alomtegenwoordige scooters naar een Indisch restaurant met authentieke Zuid-Indische gerechten geserveerd op een frisgroen bananenblad.

Penang ! We zitten op Penang. Het vasteland ligt nog geen kwartiertje verwijderd met de ferry, maar het lijkt alsof we even in een ander land zitten. Iedereen is wat meer laid-back, neuriet schonere liedjes en vooral - 't is hier een pak makkelijker om een frisse pint vast te krijgen. Op't vasteland worden nogal snel dikke islamitische wenkbrauwen gefronst als bier in de buurt is. Hier lopen Thaise travestieten met hun Thaise valse tieten te koop - trippel trippel op hoge hakken - terwijl een straat verderop de muezzin tot gebed roept. Penang ! Hier hangt nog steeds de sfeer van de ouwe vrijhaven. Zonder veel verbeelding lijkt in elk achterafstraatje nog wel een opiumkit verborgen te liggen.

We zitten hier nu drie dagen, peins ik - morgen trekken we voor een nachtje naar een klein vissersdorpje in het noordwesten van het eiland en dan maken we terug de oversteek naar het vasteland, we trekken helemaal naar de oostkust want voor die kust liggen kleine eilandjes met parelwitte stranden en een heldere diepblauwe zee. En daar gaan we zowat liggen en hangen op dat parelwitte strand om af en toe wat verkoeling zoekend te plonzen in die heldere diepblauwe zee. Ge weet wel - zo'n saaie strandvakantie met steeds dat vervelende stralende weer.

En nu - nu ga ik een noedelsoepje eten en daarna een pintje pakken.

Hoera !

PENANG

FERRY NAAR PENANG

OVER BERGVERSCHUIVINGEN, ONDERGOED EN KOPJES THEE

Tanah Rata (Maleisie)

Dus !

Mis ik jullie zo zeer dat ik hier om de zoveel avonden wat tekst uit een klavier zit te rammelen? Of! Is er hier 's avonds weinig te doen nadat op de nachtmarkt ons buikje kogelrond gegeten is? Wie zal het zeggen?

We zitten een dagje langer in de Cameron Highlands, dankzij een aardverschuiving die een stuk van de weg naar beneden bedolven heeft. Morgenvroeg zou alles opgelost zijn, verzekerde de Indische madam aan het busstation ons, schuddend met haar hoofd.

Gisteren doorheen de jungle geploeterd, op weg naar een theeplantage hier iets verderop. Dat ploeteren hield in dat onder en over omgevallen bemoste boomstronken geklommen moest worden. Iets waar m'n broek het erg moeilijk mee bleek te hebben. Gescheurd van bovenaan m'n gat tot aan m'n knoop. Helemaal gescheurd dus. Waarna we uit de jungle terecht kwamen op een wegske dat naar de theeplantage leidde. In de volle middagzon daar naartoe gewandeld. M'n kop ziet er nu uit als dat van een zatte Duitser, zonnebrandolie is me vreemd.

Die theeplantage had een uiterst verzorgd bezoekerscentrum, waar mensen zonder slurpen aan een kopje thee nipten, genietend van het zicht op de weidse, met theestruiken begroeide bergen rondom. Een zicht dat danig verstoord werd toen er iemand afgeslenterd kwam met een knalrood verbrande kop en een broek die ruim inzage gaf op zijn onmodieuze ondergoed.

Ik ga er steeds prat op zo weinig mogelijk te pakken in m'n rugzak. M'n broek was m'n enige broek. Ik zou ze wassen terwijl ik m'n short droeg - in de tropische zon is ze toch meteen droog. Een broek als total loss stond niet in de planning. Gelukkig heeft Lucie drie broeken gepakt, waarvan eentje me beeldig staat. Werkelijk beeldig, alle mannen hier geven me lieve complimentjes.

En zo zitten we hier nu een laatste dag in de koele bergen. De mist is komen opzetten en maakt alles hier mooi sprookjesachtig. Je weet wel - sprookjes.

Salukes

CAMERON HIGHLANDS

TEA AND BISCUITS

Tanah Rata (Maleisie)

We zitten momenteel in de Cameron Highlands en sippen aan een kopje thee, pink in de lucht - zoals het hoort.

Eindelijk het stadsgewoel ver beneden ons kunnen laten, we zitten hier op 1700 meter, 't is aangenaam koel en alles ziet groen. Vanmiddag door de jungle getrokken langsheen watervallen - merkwaardig energiek stappend. 't Is een vreemde ervaring, stappen doorheen een overvloed aan tropisch plantenleven terwijl het maar een goeie 22 graden is. Ergens doet iets "Oe Oe" en het bladerdek ritselt.

Hierna trekken we naar Kuala Kangsar, een klein plaatsje aan een lekker bruine jungle-rivier, terug beneden, terug zweten, terug stinken, terug driemaal daags onder de douche. Ach - zat ik nu maar in Brussel, waar de temperatuur nauwelijks het vriespunt overstijgt. Als ik het Europese weersoverzicht mag geloven tenminste, dat ik met veel plezier las in de plaatselijke gazet.

Daarna naar Penang, een eilandje voor de noordwestelijke kust, waar ik ooit al met veel plezier rondgestruikeld heb, nu alweer tien jaar geleden. Hopelijk zijn ze dat daar ondertussen al vergeten en mag ik er terug binnen.

Sampai jumpa lagi

WAT HEET "HEET"

Singapore

In Singapore is 't heet.

We zwemmen een lome rugslag, badend in ons zweet, langsheen de steegjes van Little India, draaien naar een stevige schoolslag om de drukke Orchard Road over te steken, waar Nicole en Hugo vaste klant zijn van de marmeren air-con paleizen met merkkledij die best met de betere credit card betaald worden.

Singapore is de Brave New World. Door de luidsprekers in de metro weerklinken vriendelijke doch gebiedende stemmen om te zeggen wat zoal niet mag en welk prijskaartje er bij overtreding aan hangt. Rode letters op alomtegenwoordige bordjes overal in stad slaan met nog wat meer verboden om de oren. Kauwgom bezitten kost al gauw $500. Duur voor een pakske sjieken.

Singaporianen lopen nogal vreemd doorheen dit alles. Weinig plaats voor plezier. Zwijgzaam en masse doorheen de metrostations trekken op weg naar een shopping centrum. Iedereen verdient goed z'n geld en geeft 't graag uit. En alles loopt strak, geordend en efficient. Maar bellen blazen van kauwgom is ook plezant.

Morgen trekken we naar Maleisie. Hoera!

REIS MALEISIE 2004

Van 17 februari 2004 tot 12 maart 2004

Reisroute :

Singapore - Melaka - Kuala Lumpur - Tanah Rata (Cameron Highlands) - Kuala Kangsar - Penang Georgetown - Kota Bharu - Perhentian Besar - Singapore