OVER BERGVERSCHUIVINGEN, ONDERGOED EN KOPJES THEE

Tanah Rata (Maleisie)

Dus !

Mis ik jullie zo zeer dat ik hier om de zoveel avonden wat tekst uit een klavier zit te rammelen? Of! Is er hier 's avonds weinig te doen nadat op de nachtmarkt ons buikje kogelrond gegeten is? Wie zal het zeggen?

We zitten een dagje langer in de Cameron Highlands, dankzij een aardverschuiving die een stuk van de weg naar beneden bedolven heeft. Morgenvroeg zou alles opgelost zijn, verzekerde de Indische madam aan het busstation ons, schuddend met haar hoofd.

Gisteren doorheen de jungle geploeterd, op weg naar een theeplantage hier iets verderop. Dat ploeteren hield in dat onder en over omgevallen bemoste boomstronken geklommen moest worden. Iets waar m'n broek het erg moeilijk mee bleek te hebben. Gescheurd van bovenaan m'n gat tot aan m'n knoop. Helemaal gescheurd dus. Waarna we uit de jungle terecht kwamen op een wegske dat naar de theeplantage leidde. In de volle middagzon daar naartoe gewandeld. M'n kop ziet er nu uit als dat van een zatte Duitser, zonnebrandolie is me vreemd.

Die theeplantage had een uiterst verzorgd bezoekerscentrum, waar mensen zonder slurpen aan een kopje thee nipten, genietend van het zicht op de weidse, met theestruiken begroeide bergen rondom. Een zicht dat danig verstoord werd toen er iemand afgeslenterd kwam met een knalrood verbrande kop en een broek die ruim inzage gaf op zijn onmodieuze ondergoed.

Ik ga er steeds prat op zo weinig mogelijk te pakken in m'n rugzak. M'n broek was m'n enige broek. Ik zou ze wassen terwijl ik m'n short droeg - in de tropische zon is ze toch meteen droog. Een broek als total loss stond niet in de planning. Gelukkig heeft Lucie drie broeken gepakt, waarvan eentje me beeldig staat. Werkelijk beeldig, alle mannen hier geven me lieve complimentjes.

En zo zitten we hier nu een laatste dag in de koele bergen. De mist is komen opzetten en maakt alles hier mooi sprookjesachtig. Je weet wel - sprookjes.

Salukes